ook hier de angst voor corona

het is al weer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb.
Tot nu toe gaat hier alles goed, de bouw gaat langzaam verder.
We hebben met ons personeel gepraat over wat ze willen met de corona.
Want ook hier is het nu er zijn twee mensen die het hebben.
De regering doet hier niets, maar daar in tegen doet de bevolking zijn uiterste best om alle maatregelen te nemen om het virus tegen te gaan.
De meeste hostels resorts zijn gesloten alle restaurants zijn dicht de mensen houden afstand en er is bijna niemand meer op straat, op een verdwaalde toerist na dan.
Bij de supermarkt staat desinfecterende gel om je handen mee te doen, en de tijden zijn veranderd zo dat de ouderen eerst boodschappen kunnen doen.
de meeste mensen lopen met een mondkapje en handschoenen aan.
Ik ben trots op dit landje hier kan Nederland nog wat van leren, want zoals ik lees op fb is dat ze massaal naar de markt gaan of naar het strand.
Hier is alles uitgestorven.

We hebben met de jongens overlegt wat ze wilde of blijven werken of stoppen.
Het vervelende is natuurlijk dat ze financieel in de problemen komen.
Wij willen ze graag door betalen maar ons geld raakt op, en we kunnen het ons gewoon niet veroorloven om dat te doen hoe graag we het ook willen.
Maar ze besloten om te stoppen vinden gezondheid belangrijker.
Ze hebben genoeg te eten voor de eerste maanden zeiden ze.
Ik ben trots op ze dat ze zo verstandig zijn.

Met de bouw gaat het goed, de twee cabines zijn bijna af, de ramen zijn ook al geplaatst en het word echt mooi.
We gaan samen verder met de bouw we hebben nog genoeg te doen.
Nu met die corona hebben we wat meer tijd om te bouwen want met Pasen gaan wij niet open.
Elk nadeel heeft zo zijn voordeel.

Het is ook wel weer fijn zo met z'n tweeën, we kunnen lekker door gaan zonder gestoord te worden.
Alleen moeten we nog wat martiaal hebben en dit moeten we in Rivas kopen.
Deze plaats is wel een stuk drukker dan hier, en ja moeten we het nou wel gaan kopen of niet.
Hier gaan ook al de ijzerwarenzaken dicht en ik denk als we nog langer wachten dat daar ook alles dicht is.
Het is nu denk ik veiliger om te gaan omdat er nu nog niet zoveel besmettingen zijn.
Ik hoop natuurlijk dat dit zo blijft maar er is niemand die dat kan zeggen.

We kunnen nog wel verder maar het houd een keer op, en dan zitten we zonder martiaal.
we hebben besloten om morgen toch te gaan, en hopen dat daar nog wat winkels open zijn.
Natuurlijk kijken we uit en zullen de drukte vermeiden zo goed als het kan.

We zijn nu aan cabine 3 bezig, de staanders staan en vandaag gaat het gips er tegen aan.
De andere cabines moeten nog afgewerkt worden, maar daar moeten we spullen voor kopen.

Ik denk dat we van geluk mogen spreken om hier te zitten, het is voor ons geen straf om thuis te blijven.
Na het werk liggen we heerlijk in ons zwembad en we hebben hier de ruimte om ons heen.
Er zijn nog maar twee gevallen, maar wie weet waar het hier eindig
Het gaat wel een probleem worden als er veel gevallen komen, want de ziekenhuizen kunnen het hier niet aan.
Dit is wel beangstigend.

Het moeilijkste vind ik dat ik geen contact met mijn ouders heb, ze hebben geen internet en zijn 85 jaar.
Ze willen ook dat niemand langs komt, doen ze natuurlijk wel goed.
Maar ik belde elke woensdag als mijn broer er was en dan konden we elkaar zien en horen.
De kinderen en klein kinderen bellen ze regelmatig maar dat kan ik nu niet doen, en dat doet me vreselijk veel pijn.
Vooral nu in deze moeilijke periode, waar we elkaar zo hard nodig hebben.
Ik mis ze ontzettend en wetend dat ze geen lang leven meer voor zich hebben.
Toch staan we 100% achter onze beslissing om hier heen te gaan en heb er nog geen seconde spijt van gehad.
Maar dat houd natuurlijk niet in dat je je familie mist, maar dat hoort er bij.

Zo dit is een kleine update van uit Nicaragua, we gaan gewoon door en hopen dat het corona virus stopt in de wereld.
Wij wensen iedereen sterkte in deze verschrikkelijke periode.
Dikke knuffel van ons.