dagje vrij

Het werd tijd om voor vervoer te gaan zorgen want als we straks elke dag naar het land moeten lopen is niet te doen.
Dus op naar Rivas, daar konden we fietsen kopen.
We stapte de bus uit en stonden gelijk voor de fietsen winkel.
De fietsen die we wilde hebben stonden er gelukkig.
We willen geen poespas met versnellingen, dit kan alleen maar stuk gaan.
Ze komen uit eindelijk in de verhuur, dus moeten wel goed en degelijk zijn.

We werden vriendelijk geholpen en met wat humor en vriendelijkheid hebben we er toch nog wat van af gekregen.
De verkoper was super blij, want waarschijnlijk krijgt hij hier provisie van.
De deal was snel gesloten en we werden netjes naar de bus gebracht, nadat ze de fietsen provisorisch hadden ingepakt.
De fietsen werden boven op de bus gezet en we gingen weer naar huis.
Zo dat was kort maar krachtig.
Toen we in SJDS aan kwamen kreeg Jeremy nog even 1 fiets tegen zijn kanis, en bloede hevig.
Aangekomen bij ons huisje wilde de zoon hem al naar het ziekenhuis brengen, maar het was erger dan het leek, doekje er over heen kusje er op weg was de pijn.


Er werd wel aangeboden om de fietsen s'nachts binnen te zetten want je weet maar nooit.
Ze glimmen nog tegen je op en met de kleur paars en roze is dit toch wel een mooi ding om te jatten.
Nu worden ze elke avond netjes binnen gezet en s morgens om 6 uur weer buiten.
Ze hebben de reserve sleutel dus staan op slot.
Wat een lieve mensen zijn het toch.

De volgende dag zijn we gelijk op de fiets naar het strand gegaan, want
na bijna 2 weken van afspraken gesprekken en natuurlijk niet te vergeten DE SPAANSE LES, hadden we dan eindelijk ons eerste dagje vrij.
Nou we hebben het geweten, het eerste stuk tot ons land is een goede weg met tegels, ja daarna komt de zandweg, met kuilen en ook met heuvels.
Vorig jaar deden we dit met de auto toen leek het niet zo stijl.
Jee wat zullen we een conditie krijgen, of niet naar het strand dat kan ook.

Eindelijk aangekomen op ons strandje, onze Joe was er niet meer dat is jammer.
Maar de rest kon ons nog want wisten dat we uit Nederland kwamen.
Ik lekker met het stoeltje in de zon en Jeremy onder het parasolletje.
Jeremy had zijn huiswerk mee genomen en ook zijn teken spullen want ook dat moet gebeuren.
Even nog wat leren en de dorms tekenen.
Ik heb nog even een duik in zee genomen, het water was heerlijk warm en helder.
Na 2 uurtjes zijn we weer naar huis gegaan.

Na een hobbelige trip en mijn tieten in mijn nek, 3 keer moeten afstappen omdat we niet omhoog kwamen, waren we weer thuis.
Het was toch een heerlijke dag, even niks doen.
Toen we thuis waren werden we uitgenodigd voor de verjaardag van de dochter Nady ze werd 26 en regelt een beetje het verhuur van ons huisje.
Ze spreekt heel goed Engels, maar dit was voor ons wel een uitdaging konden we mooi onze geleerde woorden gaan gebruiken.

Dit viel een beetje tegen want de meeste spraken Engels met ons.
Een verjaardag bestaat hier uit eten en drinken.
Maar aangezien wij net hadden gegeten en vol zaten was dat voor ons niet weg gelegd.
Wel een beetje jammer want dit waren toch wel de lokale gerechten die ik had willen proeven.
Na een uurtje en 2 biertjes zijn we naar boven gegaan, we hadden het end in de bek, van dat fietsen.
En dat van ja wel 4 km heen en 4 km terug, dit is toch wel heel erg hoor.

Vandaag weer Spaanse les en we weten nu ook hoe we ons adres moeten uitleggen.
Want hier heb je geen straat namen en huis nummers.

Nou daar komt ie dan.
CAMINO A PLAYA REMANSO EN EL DESVIO DE BAR CAMPESTRE QUINIENTOS METROS A LA IZQUIERDA.

Ik zal het even uit leggen. De weg naar het strand van Remanso beach
links de weg van de bar Campestre 500 meters links.
Jullie hoeven nog geen kerstkaarten te sturen hoor want er staat nu nog niks.

We hopen morgen de offerte binnen te hebben en verder te kunnen gaan met de aannemer Marsial.
Als we wat weten dan zal ik het bekend maken, het lijkt wel sinterklaas, ik kan bijna niet wachten.