ja hoor kan nooit normaal

De dag is aangekomen om nu voor goed te vertrekken uit Nederland.
Gepakt met 3 grote 2 kleine koffers en 2 rug zakken op weg naar Schiphol.
Roy bracht ons weg want die heeft de grootste auto.
Aangekomen op Schiphol stonden Bryan met onze kleindochter Djadey Chantal en marc ons al op te wachten, wat was dit leuk.
Het was behoorlijk druk om in te checken.
We dachten even onze koffers af te geven en nog even met onze kids te kunnen knuffelen, ja vergeet het maar het gaat natuurlijk nooit zo als wij dat willen.
De koffers waren te zwaar, hoe is het mogelijk Jeremy heeft het wel 3 keer na gewogen, daar stond hij met de koffer op de weegschaal, ik heb het nooit vertrouwd want volgens mij was hij veel zwaarder dan hij zei en ik heb dus gelijk dit deed ons de das om enkel te trots om zijn gewicht te zeggen.
Ze zeiden doe alles in 1 koffer anders moet je voor 3 koffers bij betalen.
Daar stonden we dan ik gauw terug om iedereen een knuffel te geven en jer de koffers uit pakken in weer wegen.
Ik terug en jer even een knuffel geven want de tijd vloog voor bij.
We waren 7 kilo te zwaar en moesten naar de balie om te betalen, we dachten dat kan nooit veel zijn voor 7 kilo.
Nou kassa 100 euries, godver voor dat geld hadden we 23 kilo kunnen mee nemen,
Ach ja dat is weer echt iets voor ons goede leer school, ga nooit zeggen dat je minder weegt Jeremy!!!

Oke dat was ven hectisch want we moesten nog opschieten ook.
En natuurlijk werd er bij de hand bagage Jeremy zijn koffer er uit gepikt.
We dachten wat de fuck is dit nou weer er zit niks bijzonders in.
Het ging om zijn armband die hij af had gedaan ze dachten dat het een steek wapen was, ja hoor achterlijke hier.
Goed toen nog met een noodgang naar de gate want ze waren al aan het borden.
We konden nog net een peuk roken.
Zo deze stress hebben we weer gehad.
De vlucht ging goed en Jeremy kreeg zelfs een kaddootje van de stewardessen, een beker met gefeliciteerd en de datum met vluchtnummer, wat leuk ze wilde ook nog gaan zingen maar dat hebben we maar afgeslagen.

Aangekomen in Nicaragua en ook nog eens alle koffers ook gearriveerd kon ons avontuur beginnen.
Op naar het hotel en natuurlijk was onze boeking niet bekend, maar gelukkig plek zat.
We werden geloosd naar een mooie kamer, alleen de prijs was niet wat wij hadden geboekt deze was 10 dollar duurder,
Ho ho dat wilde we niet dus kregen een andere kamer deze was weer 10 dollar goedkoper dan we hadden geboekt prima beter toch.

De volgende dag kwam de vouw waar we hadden afgesproken voor onze verblijfsvergunning wouw dit verliep soepel de advocaat kwam ook en het contract werd gelijk opgesteld.
s avonds kwam de advocaat terug en we moesten tekenen.
Dit was het simpelste en makkelijkste van de laatste dagen.
Nou daar komt het volgende s morgens moesten we verhuizen naar een andere kamer want de kamer moest verbouwd worden.
Echt he als je dit weet dan stop je er toch geen mensen in typisch Nica.
Maar goed no probleem zo zijn wij op naar de volgende kamer.

Vandaag hadden we een afspraak om naar auto's te kijken, en hij kwam nog op tijd ook.
We hadden een mooie gezien maar in de middag hadden we een andere man die ook met ons zou gaan kijken, hoe meer hoe beter.
De auto die we gezien hadden met de eerste vertrouwde we niet deze werd teveel opgeknapt.
Maar hadden een mooie gezien met de tweede die ook nog wat jonger was en van de eerste eigenaar.
Onze advocaat had ons gezegd niets aan betalen en stuur mij de gegevens kijk ik het na of alles goed is, ja het gaat hier iets anders dan bij ons.
Heeft de auto meerdere eigenaars gehad dan kan jij als er boetes of andere dingen zijn betalen.
Wij foto's gemaakt van de papieren en naar onze advocaat gestuurd.
Het geld is geen probleem en we wilden hem morgen betalen met onze advocaat.

Zo even naar de bank want met onze gold visa kaart zouden wij wel even geld gaan halen bij de bank, want in Nederland is dat geen probleem.
Ja vergeet het maar we kunnen alleen maar pinnen.
Jezus we kunnen maar 2000 per dag pinnen dat gaat niet lukken wat nou.
Ik natuurlijk weer in de stress.
Oke we proberen bij elke bank om 2000 dollar te pinnen, we wisten wel dat dit niet zou lukken want dit is een dag tarief.
Bij de tweede bank gaf de automaat aan dat we onze limiet hadden bereikt.
Gelukkig hebben we meerdere bankpassen dus met een snel trein vaart naar ons hotel om de dag tarieven hoger te zetten, en weer terug naar de bank.
we kwamen bezweet en gestrest aan.
De beveiliger begon te ratelen in het Spaans ik begreep eerst dat hij vertelde dat we door de camera werden gevolgd bij alle banken en dat iets deden wat niet mocht.
Maar na het nog een keer te zeggen kwamen we er achter dat we bij een andere bank hadden gepind en ons geld daar nog was, en dat ze alle banken hadden ingelicht als ze ons zouden zien het door t geven..
Wij met een noodgang naar die bank.
En ja hoor we werden door een vriendelijke jongen van de bank te woord gestaan sprak vloeiend Engels en vertelde ons dat er een man was die het geld naar binnen bracht en wij op de camera stonden.
Dit is toch wel zo mooi dit is 500 dollar nog meer dan ze in een maand verdienen en dan nog zo eerlijk zijn om dit te geven dat is in Nederland meestal niet zo.
Daarom ben ik zo trots op dit land de mensen zijn hier zo eerlijk en oprecht daar kunnen wij nog wat van leren.

wat was dit weer een dag, weer zo iets wat alleen maar bij ons kan gebeuren altijd weer iets extreem,
Ik heb het gevoel of we hier al 2 weken zitten maar dit is pas de derde dag.
In plaats van morgen word het zaterdag dat we de auto gaan kopen want we moeten eerst het geld bij elkaar pinnen, en willen hier niet eerder uit de hoofdstad dan met een auto.
Morgen dan maar even wat rustiger beetje ontspannen bij het zwembad en natuurlijk eerst pinnen.
Nu bieren en bij komen van dit avontuur, ach ja het is in ieder geval nooit saai en levert weer een leuk verhaal op.
tot de volgende blog.