opgelicht

zo hier weer even een bericht uit Nicaragua.
Maandag zijn we naar de stad Rivas gegaan om weer wat spullen te kopen.
Het zou een rustig dagje gaan worden dachten we, nou mooi niet.
Aangekomen bij de grote ijzerhandel zaak waar we al veel hebben gekocht, bestelde we gelijk nog maar even gips schroeven, want de 4000 schroeven gingen wel erg hard.
Ook nog dingen voor het plafond en alles voor het stuken gekocht.
Nou het kon niet gebracht worden, dat ging weer lekker.
Er staan daar gelukkig ook mannetjes met pick-ups die je wel weg willen brengen voor een bepaalde prijs.
Aangezien we het nodig hadden waren we genoodzaakt om zo een mannetje in te huren, jawel 25 euro.
Jullie zullen wel zeggen dit is niet duur, maar een taxi is een stuk goedkoper, alleen daar kunnen de spullen niet mee.
We konden gelukkig wel mee rijden en hoefde niet met de bus.

Dit ging tot nu toe goed.
Toen we bij ons huis waren, zei Jeremy ik ga die schroeven eens tellen, er zitten er 100 in een zakje, en we hadden er 1000 gekocht.
Ja hoor 73 minder, wtf, schroeven zijn hier niet echt goedkoop.
En ik voelde me behoorlijk genaaid, we hebben er al zo veel geld besteed en hoe stom ben je om een goede klant te bezodemieteren.
Nou mensen die mij kennen weten dat ik hier niet blij mee was.
Ik zei nou dan hebben ze ons ook genaaid met die 4000 schroeven, deze zaten in een doos, kan niet anders ze zijn nu al bijna op.
Ik ben alle schroeven gaan tellen die al in de gips platen zaten en de schroeven die we nog hadden.
En ja hoor meer dan 1000 schroeven te weinig.

Goed dinsdag ben ik het water gaan betalen want dit is al 9 weken geleden dat het is aangesloten.
Ik vond het wel erg prijzig moest 40 dollar betalen voor 1200 liter, ook dit zat me niet lekker.
Wij zijn maar even langs Maria gegaan en het gezegd van de schroeven , hier over zou ze bellen, ja ons Spaans is nog steeds niet zo goed genoeg om dit zelf te doen.
En heb gelijk gevraagd hoe dat met het water zat.
Ook hier zij ze dit is een fout want dit is veel te veel, dus de volgende dag maar weer naar het waterbedrijf.
Deze zijn de zelfde dag nog langs gekomen en zeiden nee dit is een fout, we verrekenen het met de volgende nota's.
Ik vroeg gelijk maar even wat het vast recht hier was, nou dat was wel even schrikken 23 cent per maand, ja die mannetjes die op de brommer komen om je meter op te nemen moeten natuurlijk ook betaald worden.
Maar dit gaat goed komen.

Woensdag zouden de ramen komen om half 10 dit werd natuurlijk pas half 6, maar we hadden ze eindelijk.
Donderdag zou de aan nemer met zijn mannetjes komen stuken, hij vroeg hoe laat want alle ramen moesten er nog in, ik zei kom maar om half 10 dan zullen er wel een paar ramen in zijn.
Hij keek me een beetje lacherig aan en zei dat is goed.
De volgende dag kwam hij pas om 11 uur, want hij wilde ons nog wat tijd geven om de ramen te plaatsen, hij dacht dat het ons zeker niet zou lukken.
Nou om half 10 zat alles er in, hij stond met zijn mond open en zei jullie zijn echt heel snel.
Goed de mannen zijn begonnen en het ziet er al heel anders uit, het begint steeds meer op een villa te lijken.

Gisteren kwamen ze het plafond brengen en we hebben ze gelijk even op de schroeven verteld, er werd gelijk gebeld, deze mannen brengen alleen maar dus zij kunnen er ook niets aan doen.
Maar we krijgen 1000 nieuwe schroeven en als we in Rivas zijn kunnen we ze ophalen.
De zelfde dag kregen we bericht van Maria dat ze ons of het geld terug zouden geven of nieuwe schroeven.
Zo dat is ook weer opgelost, ja we laten niet over ons heen lopen.

Vandaag hebben we al het stroom gedaan, wat een draden maar dit schiet ook al op, we liggen voor op schema.
Alleen de vermoeidheid begint wel zijn tol te ijzen, af en toe best wel een conflict met z'n tweeën.
Jeremy ziet me als bouwvakker en dat levert nog wel eens wat moeilijke situaties op, want met alleen huishoud school vind ik toch wel dat ik aardig inzicht heb, en dingen kan.
Ik ben geen 18 meer en zit ook met mijn rug.
Maar ja het huis word mooi en daar gaan we voor.